Mijn Kankerboekje
Pre operatieve fase 2022
Ameland
september 2022
Het tij is plotseling gekeerd,
de vloed is overgegaan in eb.
Het water stroomt van ons af.
Veel is gekomen in de tijd,
het besef van wat het leven heeft gekleurd
geeft een gevoel van voldoening.
De herfst staat inmiddels op de stoep,
de regen is ingezet na een overvloed aan zonnestralen.
Stormen rukken op, zo ook in mijn hoofd.
De wind op het eiland
straalt gedachten bloot
tot de kern van ons komen en gaan.
Eilanden van het wad,
ze bieden ons een plek om te ontsnappen
aan de realiteit van het vaste land.
De kou van deze herfst wordt verdreven
door onze liefde voor elkaar,
die werkt als een samensmelting van individuele kernen.
Het is nog geen tijd!
Kameraad
Daar staan wij dan
met een enkele strohalm.
Optie keuzes zijn er niet,
als je nog in het leven wil staan.
De ingeslagen weg is er één van eenzaamheid
en de route is voor elke van ons weer anders,
terwijl het onvoorspelbaar is
welke ervaringen er ontstaan.
Er is één metgezel,
een reisgenoot die ondersteunt en fixeert.
Hij werkt als een bescherming,
een tweede huid bij de repeterende bestraling.
Dit masker is een schuilplaats voor emoties,
en daarom is hij, naast mijn geliefde,
mijn kameraad in stralingstijden.
Ik spiegel mij daarom in ons duo.